Pod moim drzewem

wredna_wredota

Niewierna przemocy
czartowskim żywiołom
żyjesz tu wśród ciągłego biegu strumyka
pośród kwiatów dających złote nektary pszczołom
wśród przeróżnych traw
gdzie świerszcz spokojnie cyka nad tobą

ukryty w słońcu skowronek żyje
Twa skromna postać od wieków kryje
smutek i radość wielką
każdego ranka twe włosy srebrzy rosa
po każdym deszczu
wiatr z pomocą słońca je suszy
czasem
obok przebiegnie dziewczyna bosa
delikatną ręką loki poruszy
czasem
w podartym
kapeluszu pastuszek
usiądzie pod twym niskim pniem
spocznie i wyjąwszy z torby
okruszek chleba
nasyci się nim przed południowym snem

kiedy go obudzisz wyjmie z za pazuchy
fujarkę wyrzeźbioną
przytknie ją do ust
porywając brzuchy trzmielowe do tańca
i całą brać łąkową

ale gdy słońce zniknie
pod swym kocem czerwonym
wokół ciebie wiatr powoli zacznie cichnąć
tylko słowik w gąszczu
zanuci do snu swą pieśń na dobranoc

[/b]

nutka

przyjemnie pod takim drzewkiem po pracy odpocząć.
już jestem i odpoczywam- dziękuję.

wredna_wredota

nutko , zatem witaj i odpocznij pod moim drzewem:)

LittleDragon

wystarczyłoby za komentarz, ale nie chcę wyjść na egoistę. Wiersz taki zwiewny, płynny w czytaniu, lecz zbyt zbity w całość. nadmierne używanie zaimków osobowych dookreślających myśl zawartą w poprzedzających je wersach, jedynie zapycha a nie daje jasności obrazu.

Cytat:

Niewierna przemocy czartowskim żywiołom--przeniosłem z dołu
żyjesz tu wśród ciągłego biegu strumyka
pośród kwiatów dających złote nektary pszczołom
wśród przeróżnych traw---bliskoznaczność i powtórzenie, pozbądź się jednego
gdzie świerszcz spokojnie cyka nad tobą

ukryty w słońcu skowronek żyje
Twa skromna postać od wieków kryje---dlaczego z wielkiej?
smutek i radość wielką
każdego ranka twe włosy srebrzy rosa---zai.osob.
po każdym deszczu
wiatr z pomocą słońca je suszy---j/w i dookreślenie
---zrobiłem enter
czasem
obok przebiegnie dziewczyna bosa
delikatną ręką loki poruszy
czasem---powtórzenie, bym usunął
w podartym kapeluszu pastuszek--przeniosłem wers z dołu
usiądzie pod twym niskim pniem--zaim.ososb.j/w
spocznie i wyjąwszy z torby okruszek chleba--przeniosłem,unikaj zdrobnień
nasyci się nim przed południowym snem---zmieniłbym na sycąc się,nim zaim.osob.

kiedy go obudzisz wyjmie z za pazuchy--zaim.osob.
wyrzeźbioną fujarkę przytknie ją do ust--zamieniłem szyk,przeniosłem z dołu, zaim.ososb. dookreślenie oczywiste, a gdzie ma ją przytknąć? Very Happy

porywając brzuchy trzmielowe do tańca
i całą brać łąkową---banał

ale gdy słońce zniknie
pod swym kocem czerwonym---zaimek,i archaizm, może swoim
wokół ciebie wiatr powoli zacznie cichnąć
tylko słowik w gąszczu
zanuci do snu swą pieśń na dobranoc --archaizm, swoją, w sumie zbędny bo dookreśla

tyle ja